Hoe ziet een 'normale' dag in Zuid-Afrika eruit?

Hoi lieve iedereen, ben ik weer. Tijd voor uitgebreide blog deel 2. Merk wel dat ik mijn blog skills nog moet verbeteren. Zoals ik jullie vertelde was ik onderweg naar Jeffery's bay bezig met deze blog. Echter was het niet goed opgeslagen en was ik alles kwijt. Alweer zo'n Anne actie.

Maar een week later begin ik weer met goede moed de blog. Ik ben ondertussen een blogger 'on the go' geworden, want momenteel zit ik in de auto onderweg naar Hogsback!

Deze blog heeft een iets andere opbouw dan jullie (misschien) gewend zijn. Ik ga eerst vertellen hoe een "normale" doordeweekse dag eruitziet in Zuid-Afrika. In hoeverre dit normaal is want elke dag is hier een verassing haha. Daarna vertel ik jullie over mijn project en in een andere blog ga ik jullie vertellen over de weekendjes weg.

Afgelopen weken vonden we steeds meer ritme in onze week. We kunnen nu ook zeggen dat Port-Elizabeth als een tweede huis is gaan voelen. Elke week gaan we 5 dagen naar ons project op happy Dale special need school. Het is een school voor kinderen met een verstandelijke beperking, moeilijk verstaanbaar gedrag, ADHD, autisme of leerachterstand.  Echter zien we ook veel kinderen die makkelijk hoger niveau zouden aankunnen, maar vanwege weinig research van de ouders zitten ze daar op school.  Elke dag gaat om kwart voor 7 de wekker maar natuurlijk wordt dit gesnoozed tot 7 uur... of tien over 7 zeven haha. Dan beginnen we de dag met een ontbijtje dit is vaak een boterham met choco of een bakje appel, kaneel yoghurt. Ja Mabel en hebben zo onze voorkeuren in de winkel (gelukkig zitten we wel op 1 lijn). Zo halen we ook bijna altijd gele kiwi's, druiven en hetzelfde koekjes merk. Deze koekjes zijn makkelijk om mee te nemen, maar onderhand zijn we er wel een beetje klaar mee. 

Na het ontbijt en het aantrekken van mijn trainingsbroek stap ik in de auto. Mabel rijdt altijd heel prettig, dus ik zit er dan relaxed naast. Soms bespreken we wat er dit keer weer is voorgevallen in het huis. Want met 9 meiden in het huis, is het leven soms een real-life soap haha. Gelukkig komen we er altijd wel weer uit, maar goed we blijven meiden. Andere dagen zitten we stil naast elkaar maar dat vinden we alle twee ook wel fijn. We zitten tenslotte 24/7 met elkaar. Maar 1 ding is zeker.. om 08.07 gaat de radio harder. Dan komt namelijk ons favoriete radionummer. Een nummer dat five FM heeft bedacht om mensen in de ochtend op te vrolijken. Nou dat is bij ons gelukt!!
Vlak na dit nummer komen we onze krantenman tegen bij het stoplicht. 
Onze eerste ontmoeting was dat hij naar Mabel haar pigmentvlekje wees, aan de zijkant bij haar oog. Daarna legde hij zijn hand op zijn hart. Hahaha dus ik maakte ervan, je zit in zijn hart omdat je ook een klein beetje neger bent.
Wij lachen, maar vertrouwde het nog niet helemaal om zomaar het raampje open te doen (still South-Africa). De dagen die volgde zwaaide en lachten we steeds vriendelijk naar elkaar. De week daarna werd het een box (met het raam er nog tussen) en de week daarna dachten we: “kopen gewoon een krant”.

Hij heet Peter en verkoopt dus op verschillende punten in Port-Elizabeth de krant. Veel mensen die onderweg zijn naar hun werk zijn hier blij mee. Hij vliegt en rent tussen de auto's door en komt dagelijks dezelfde mensen tegen. Dit is dan ook als familie voor hem. Nu is hij onze Zuid-Afrikaanse maat! Hij zorgt voor een goed begin van de dag.

Nadat we Peter gedag hebben gezegd rijden we door naar Happydale. Hier beginnen we vaak alle plannen te bespreken voor de dag, in ons eigen klaslokaal. Haha jaja ons eigen klaslokaal, weliswaar zonder kinderen maar toch leuk om te zeggen. De activiteiten doen we namelijk buiten op het plein. Hier beginnen we vaak om kwart voor negen mee. Dan nemen we 1 van de 6 klassen mee naar buiten. Hier zetten we sport in om kinderen te leren samenwerken. Dit geeft de kinderen zelfvertrouwen en een gevoel van empowerment.

De kinderen komen vaak enthousiast naar het lokaal gestormd, ook de leerkrachten zijn blij om even ontlast te worden. De laatste weken zien we steeds meer resultaat en de kinderen pakken het heel goed op. Doormiddel van videobeelden, samen regels opstellen en zichzelf terug zien proberen we de kinderen mee te geven wat samen spelen en samen werken is. We hebben alleen pionnen en hoepels, maar met mijn creativiteit zijn er al een hoop spelletjes bedacht.

Elke dag zijn we om 12.00 uur klaar op Happydale, met onze favoriete cd’s aan rijden we dan weer terug naar Walmer. Op maandag vaak gecombineerd met nog even boodschappen doen in de Checkers. Sinds kort hebben we een eettentje (Brioche) ontdekt met goede wifi, hier gaan we nu ook regelmatig zitten om nog even aan school te werken.

Elke dinsdag is het karaokeavond in de Barney’s. Hier gaan we regelmatig naar toe en met regelmatig bedoel ik eigenlijk elke week haha.

Zo ik hoop op deze manier jullie een beetje te hebben meegenomen in mijn Zuid-Afrikaanse leventje. Het stomme is… het is alweer bijna voorbij. Nog een maandje en dan ben ik weer terug in het koude Nederland. Brrr krijg er nu al koude rillingen van! Haha daarom ga ik nog extra genieten van alle avonturen hier.

Ik ga een poging doen om foto’s te plaatsen, dus houdt dit in de gaten. De wifi werkt hier niet altijd mee en de laatste tijd valt hier de stroom uit. Is er geen tekort aan water in Zuid-Afrika dan is het de elektriciteit wel haha.

ps: ik zit nu niet meer in de auto naar Hogsback haha maar een blog schrijven kost meer tijd dan verwacht

Liefssss