Ja hier doe ik het voor!

14 oktober 2018 - Port Elizabeth, Zuid-Afrika

Ja het is weer tijd voor een nieuwe blog! 

Even het geheugen weer opfrissen en nadenken wat ik allemaal heb meegemaakt.

Zoals ik vertelde heb ik twee dagen gewerkt aan het verbeteren van een zwemprogramma wat ze hier op een school in Zuid-Afrika gebruiken. Vorig jaar hebben studenten uit Nederland een zwemprogramma opgezet. Dit wordt veel gebruikt, echter had het nog wat aanpassingen nodig waardoor het meer aansluit bij hun eigen eisen. Dit waren dus niet hele spectaculaire dagen, maar dat geeft ook niet haha. Ook wel eens prettig om een "kantoor" dag te hebben. Na deze twee dagen waren we er ook wel weer klaar mee, Mabel en ik zijn beide geen types die lang stil kunnen zitten.

Vrijdag zijn we naar de talentenshow geweest van de kinderen die wonen in een afkickopvang. En niet geheel onverwacht waren de Belgische studenten een uur eerder begonnen..zonder dit door te geven. Zoals jullie wel kunnen lezen, hadden we dus niet echt een klik. Dat geeft ook niet, je hoeft in het leven niet met iedereen bevriend te worden haha. Omdat we nog wilde helpen met eventuele voorbereidingen waren we gelukkig maar 15 minuten te laat. 

De optredens waren bezig en ik kreeg gelijk kippenvel over mijn hele lichaam. Die kinderen waren zo aan het genieten. Eventjes niet druk maken om alle narigheid en gewoon lekker kind kunnen zijn. In mijn vorige blog vertelde ik dat er een jongetje een woede aanval kreeg.  Dit gedrag is ineens veel beter te begrijpen als je weet wat een jongetje van 8 al allemaal heeft meegemaakt.

Dit jongetje is door zijn moeder uit huis gezet en naar zijn tante gebracht, vervolgens door zijn tante op straat gezet. Omdat hij zich zo onveilig voelde is hij naar de opvang gelopen, waar hij ooit met zijn moeder was. Zijn moeder heeft hem 1 keer opgezocht, toonde geen emoties en is weer vertrokken. Als hij boos is, wil hij toch nog terug rennen naar zijn moeder. Hij zit in de knoop met zijn gevoelens en krijgt hierdoor dus soms woede aanvallen waarbij hij zichzelf ook pijn wil doen.

Maar vrijdag was dit niet aan de orde, vrijdag zag ik hem genieten. Dansen, zingen, lachen en plezier maken. Als hij ons ziet komt hij op ons af rennen, geeft een dikke knuffel en vraagt of wij hem hadden gezien! We geven hem een dikke knuffel terug en zeggen hoe goed we het vonden. Dit werd beantwoord met een brede glimlach. Krijg als ik het typ weer kippenvel, jullie ook? 

Dit was ook de laatste dag dat we hier waren, het is ten slotte niet ons eigen project. Toch raakt het me. Op het eerste gezicht denk je, waarom zijn deze kinderen zo respectloos en hoe gaan we dit tijdens het lesgeven in goede banen lijden. Maar als je ze beter leert kennen dan snap je heel goed waar het gedrag vandaan komt. Het ze allemaal vergeven en ik gun ze een toekomst met veel liefde en warmte.

Er stond een sportief weekend voor de deur! Als warming-up zijn we (zoals elke vrijdag) op het strand gaan sporten. Zaterdag stond een dagje Jeffreys Bay op de planning. Dit keer geen les maar met de tips van de vorige keer aan de slag en zelf proberen. Een heerlijke dag met veel zout, zand en water. We waren nog niet klaar voor het weekend en hadden ook nog een dagje sandboarden op de planning staan. Wat een ontzettend leuke ervaring was dit. Het ging beter dan verwacht en ik ga ook zeker nog een keer snowboarden!

Dinsdag was onze eerste projectdag. We gaan twee dagen in de week zwemlessen geven op de summerwoord school. We zouden om 10.30 een introductie krijgen en er werd verwacht dat we om 10.50 wel even een zwemles zouden geven. Echter begrepen wij niet wat we hadden kunnen toevoegen, want er stond een pittige dame voor de groep die de kinderen een halfuur heeft laten baantjes zwemmen en dat was het. We zijn dus uit eindelijk niet het water in geweest. 

Woensdag was onze eerste dag op happy dale. Een school voor kinderen met een verstandelijke beperking of leerachterstand. Hier gaan we elke dag in de week naar toe. De directrice was alweer vergeten dat we zouden komen, dus dat begon goed. De namen was ook vergeten en ze had ook eigenlijk geen tijd om ons rond te leiden. 

Gelukkig kwam er een van de leerkrachten naar ons toe. Ze verwelkomde ons en heeft een korte rondleiding gegeven. We konden ook gelijk bij een klas mee kijken. Dit was een beetje ongemakkelijk omdat de kinderen ons aangekeken of we van een andere planeet waren. Na 2 uur kleuren met de kinderen (ja zo ziet lesgeven in Zuid-Afrika eruit) waren we wel toe aan iets actiefs met de kinderen.

Gelukkig was erin de o'zo volle planning een gaatje vrij om te gaan sporten met de kinderen. Zo konden we de kinderen een beetje betere leren kennen en andersom natuurlijk ook. Wat een pret hadden de kinderen erin! Zo lief om te zien en dan denk ik ja hier doe ik het voor! 

Donderdag en vrijdag veel spelletjes herhaald maar dan bij verschillende groepen. Het einde van de vrijdag middag werd er nog een preek gehouden waar alle kinderen van de school bij waren. De directrice wilde ons ook graag voorstellen aan de school. Vooraf kwam ze nog even vragen wat onze namen waren en waar we vandaan kwamen. Toen we antwoorden en zeiden dat we uit Nederland komen, reageerde ze met "just joking". 

yeaah right ahaha, dat was geen grapje. Ze vergeet echt alles!

Nadat ze ons 3 keer naar onze naam had gevraagd en zeker wist dat ik aan haar linkerkant stond en Mabel aan haar rechterkant wilde ze ons gaan voorstellen. This is Anne and this is....   Blijft het even stil, kijkt ze op haar papiertje waar Mabel staat geschreven en kijkt ze weer naar Mabel.  "I'm Mabel" zegt Mabel dan maar. Daarna krijgen we een applaus van alle kinderen, of misschien was het wel voor de directrice. Dat ze in ieder geval 1 naam had onthouden.hahaha naja dit is moeilijk over te brengen via de blog maar je had erbij moeten zijn. 

Gisteren zijn we naar een pinguïn opvang geweest, waar ze worden verzorgd tot ze strek genoeg zijn om weer de zee in te gaan. Er werd ook een groepje vrij gelaten wat heel leuk was om te zien! Ik vraag me nog steeds af hoe het nu met ze gaan en of ze hun plekje in de zee weer hebben gevonden. Vandaag zijn we naar een "foodtruck festival geweest". Veel keuzen stress was er niet, want er waren 4 trucks met allemaal 1 gerecht.  Het was wel gezellig en daar gaat het om.

Ik ben moe genoeg en de fanatiekelingen die dit vandaag nog lezen waarschijnlijk ook!  Tijd dus om de binnenkant van mijn ogen te bekijken :)

kusjes!!

5 Reacties

  1. Arjan:
    15 oktober 2018
    haha, kippenvel! Het is je gelukt om dit met je verhaal helemaal naar Nederland over te brengen! Mooi geschreven lieve Anne!
  2. Astrid:
    15 oktober 2018
    Respect ,kippenvel, ….en een paar tranen...!top verhaal weer !!dikke kus XX
  3. Oma en opal:
    15 oktober 2018
    2x kippenvel,.... geweldig, al die ervaringen maken een nog mooier mens van je dan je al bent, lieve Anne. En het leest "als een trein" (een TGV dan).
  4. Annelies de Ruiter:
    15 oktober 2018
    Lieve Anne,

    Wat maak je veel mee, en wat doet dat je goed!
    Wat kan je een boel betekenen voor die kinderen daar. En Idd krijg je er kippenvel van.
    Ik lees met veel plezier je verhalen.
    Liefs Annelies
  5. Tom:
    15 oktober 2018
    Wat een mooi verhaal weer, en inderdaad okk hier 'gansbomme'.