Hoop gebeurd, genoeg te vertellen!

15 september 2018 - Port Elizabeth, Zuid-Afrika

Even nadenken waar ga ik beginnen...

Ik had verwacht pas over een aantal dagen mijn eerste reisverhaal te schrijven maar dat is helemaal niet nodig. Heb al genoeg om een boek over te schrijven. Maar laten we het maar even houden bij een blog, leest wel zo makkelijk.

Veel van jullie weten dat ik nu in Zuid-Afrika ben, maar voor de mensen die dit lezen en denken huh? wat? waarom? Voor jullie even een korte (met de nadruk op kort) toelichting.

Voor mijn minor (sport, therapy for empowerment) ga ik stage lopen bij de organisatie ready4life. We gaan (als het goed is) bewegingslessen opzetten en geven om de kinderen onder andere meer zelfvertrouwen te geven. Komende week gaan we langs bij verschillende projecten, dus dan horen jullie meer hierover.

Samen met Mabel (partner in crime) stond ik afgelopen woensdag op Schiphol. Afscheid  nemen van al deze lieve mensen was even lastig. Langzaam liepen we richting de check in. Nu kon het echt gaan beginnen... haha naja bijna dan. nog even wat spullen van Mabel in mijn koffer proppen omdat die van haar te zwaar was. Met dank aan tips van beide vaders is het gelukt om beide koffers weer dicht te krijgen. Nu moest we echt gaan, geen weg meer terug. 

We zijn een uurtje terug gereisd in tijd en kwamen 18.10 aan op London Heathrow. Heel toevallig kwamen we op dit vliegveld andere studiegenoten tegen, die onderweg waren naar Sri Lanka. Met ze vieren zijn we wat gaan eten omdat we ontzettend veel honger hadden. Rond tien over half acht zijn we naar de gate gaan lopen. We liepen aardig door maar hadden nog geen stress want er stond nog steeds 'boarden' in het groen op de verschillende schermen. om kwart voor acht kwamen we aan bij de goede gate. Mabel ging nog even naar de wc en ik stond met de andere studenten rustig voor de gate te wachten. Niks aan de hand (dachten we)

Toen ik daar stond te wachten kwam pas rond tien voor 8 een grond stewardess iets gestresst naar mij toegelopen. Of ik die vlucht moest hebben..  "uuhhja?!"

zegt ze heel grappig (sarcasme) dat het vliegtuig zojuist gaat vertrekken. "umm nee dat kan niet, want het zou pas over een kwartier gaan vertrekken". 

Hebben ze besloten om eerder te gaan vertrekken terwijl ze twee passagiers missen. Terwijl ze zegt dat ze ons heeft gebeld en dat ze naar ons hadden gekeken (beide niet waar) liepen wij met een chagrijnig hoofd terug om een andere plan te gaan bedenken. Uiteindelijk was het de goedkoopste oplossing om het ticket om te boeken naar een dag later. 24 uur lang op een vliegveld zitten vonden we niet heel gezellig klinken, dus hebben we besloten om een hotel te boeken bij terminal 4. 

We hebben er besloten het beste van te maken en gelukkig had ik Mabel bij mij. Die met haar slechte grappen, de pijn een beetje wist te verzachten!  Na uitslapen, ontbijten, muziek luisteren en zelf verzonnen balspelletjes (ja Mabel was zo slim om een bal mee te nemen) waren we klaar voor onze herkansing.

Ik kan nu gelukkig met jullie delen wat we geslaagd zijn voor onze herkansing. Alles is goed gegaan en we zijn aangekomen in Port Elizabeth. We wonen hier de komende 4 maanden met nog 10 andere meiden. Veel tijd om die te spreken hadden we nog niet, want we gingen even wat geld pinnen en boodschappen doen.

Er is een grote supermarkt in de buurt waar je bijna alles waar je zin in hebt kan kopen maar als we weer de auto in stappen zien we de grote verschillen met Nederland. Er lopen koeien en geiten los langs/op de weg.Ook zie je de townships liggen en mensen lopen langs de weg die iets willen verkopen of bedelen.  Kortom een hoop indrukken in een korte tijd!

We hebben alle twee vannacht goed geslapen en hadden dit ook nodig!

Vandaag hebben we het tien jarig bestaan van ready4life gevierd. Samen met alle vrijwilligers, stagiairs en organisatie. Fijn dat iedereen er was om zo iedereen gelijk te leren kennen, ook fijn dat iedereen een naambordje had. Want dat is ook nog even een uitdaging. Er was taart, een mooie speech en we zijn gaan bowlen. Klinkt al geslaagd toch?

Nu even een rustig momentje om jullie op de hoogte te brengen. Vanavond gaan we uiteten want 1 van de meiden in het huis is jarig. Morgen gaan we walvissen, pinguïns en dolfijnen spotten. he wat vervelend ;) 

Binnenkort dus een nieuw verhaal en spectaculaire foto's!

joejoe

Foto’s

1 Reactie

  1. Merijn:
    26 oktober 2018
    Nu de blogs van beide “partners in crime” gelezen! Haha! Wat fijn dat jij een beetje op m’n lieve dochter let, Anne! Veel plezier en mooie ontmoetingen nog in het Afrikaanse! Liefs Merijn